İçim sıkılıyordu. Sonra birden bire bardaktan boşalırcasına yağmur yağmaya başladı, sıkıntım geçti...
...diyemeyeceğim!
Bu sıkıntı geçmez! 3 yaşında, 5 yaşında, 12 yaşında çocuklar, 20'lerinde gençler, bir yaz akşamı suçsuz yere ölüyorsa, benim sıkıntım geçmez.
Bunu asla anlayamayacağım; nasıl bir kin, nasıl bir öfke, nasıl bir nefret, bir kişiye hiç tanımadığı onlarca insanın ölümünü amaç edindirebilir?
Kayıtlar
8 yorum:
Yalniz degilsiniz arkadasim, yalniz degilsiniz. Icim daraliyor okudukca, gordukce. Allah yakinlarini kaybedenlere sabir, hastahane koselerinde iyilesmeye calisanlara sifa versin...
Yavrum bunlara kişi sıfatı bile yakışmıyor. Doğmamış bebeğin, büyümeye çalışan bir çocuğun, kutsal bir vazifeye hazırlanan annenin, umutları, hayalleri, sevgilileri, onları bekleyen ana babaları yada evlatları olan onlarca canı tek parmak ucunla yok edenlere sıfat bulmak çok zor.
Mühim bir konu olduğu için sessiz kalamadım. Ama zaten akıl sağlığı yerinde olan hiçbir insan bunu yapamaz ya da bunu yapan / yapanlar insan olamaz.
Dünyanın hali gitgide kötüleşiyor. Sadece teröre değil, cinnet geçirip önüne geleni öldürenlere; saçma sapan akımlara karışıp beyni sulanan gençlere; küçücük yaşlarında işkencelere maruz kalan çocuklara da üzülüyorum, hem de çok...
uzun bir aradan sonra merhaba...
İnsanlık dışı bir vahşet.Bunu yapanlara insan bile diyemeyiz.Bunu yapmakla ellerine ne geçiyor.Onca masum insana yazık.Allah rahmet eylesin.Çok acı bir olay.Söyleyecek şey bulamıyorum.Allahım o canileride bildiği gibi yapsın
Semacığım, o ilk patlamayı duyup meydana inenler arasında eşimin annesi ve kız kardeşi de varmış. Şükür, onlar iyi. Ama gözlerinin önünde yaşananlar korkunç. Bu cani, pisliklerin cezasını bulmasını çok istiyorum.
Ayşe Şule, doğru yalnız değiliz ama ne yazık ki onlar da değil. :( Onlar bizim kim olduğumuzu bilebiliyorlar da, biz onların 'ne' olduğunu bilemiyoruz bir türlü. Ve ne zaman nerede karşımıza çıkacaklarını...
Anneciğim, doğru sıfat bulmak çok güç.
Merhaba evvelzamaniçinde, insanlığı yitirmenin ne demek olduğunu bunlara baktıkça algılamaya çalışıyorum. Ama ddim ya, anlamam mümkün olamayacak.
Mehtap, minicik yavruların yok pahasına ölümlerini görünce adalet denilen şeye inancımı yitiriyorum.
Malesef...
İncegül, büyük geçmiş olsun. Kurtulan şanslı azınlıktanmış akrabaların. Bu olay da bize terör eylemlerinde neler yapılmasına dair büyük bir şey öğretti, olayın olduğu yere gidilmeyecek artık demek ki. Ama bu da insanlığımızı yitirmemize çanak tutacak bir şey; orada millet canıyla uğraşırken nasıl bırakıp kaçacağız?
Cezalarını bulmak mı? Bunun en büyük cezası ne olabilir ki? Ne kadar büyük bir ceza o canlara eş değer olabilir? Dedim ya, adalet kavramımı yitiriyorum artık.:(
Cidden çok üzücü neden niçin kim... sorular cevapsız akıllar karışık... Çok üzgünüm
bu insanların (?), aslında insan demek güç, nasıl beyinleri yıkanıyor. Ne ile hareket ediyorlar, eşleri dostları, sevdikleri varlıklar yok mu merak ediyorum.
Yorum Gönder