Kor Yürekler

|


Karaydı gece, çok kara. İçi kadar kara...
Çıplak tepedeki tek ağaca doğru yürüdü. Geride bıraktığı, iki göz odasından cılız ışığın yayıldığı evden yükselen ağıtları hâlâ duyabiliyordu.

Ağacın geniş gövdesine yaslandı. Kendini bitkinlikle yere doğru bırakırken, kazağının ipleri gövdenin kabuğuna ilmek ilmek takılıp, sökülüyordu.
İniltiyle buruşturdu yüzünü. Islık gibi başladı ağlayışı ilk başta. Ve sonra ciğerleri sökülürcesine ‘ah’ladı dakikalarca, dövüne dövüne... O ağladı ağaç titredi, o ağladı toprak karardı, o ağladı gök yarıldı... İpinden kurtulmuş gibi döküldü deli yağmur.

Koluyla savuşturdu gözyaşlarını bir süre sonra. Elini iç cebine atıp, sigara tablasıyla kibrit çıkardı. Filtresiz sigarayı dudaklarına takıp, çaktı hemen bir kibrit.
Söndü.
Yine yaktı.
Yine söndü.
Yine, yine, yine...

Baktı kibrite. Uzun uzun baktı...

‘’ Ne ettim ben sana ateş? Ne ettim, ha? Hani dosttuk, yoldaştık biz seninle?
Güneş oldun; tohum sundum sana. Büyütüp fidan ettin.
Ocak oldun; aş pişirdim, kaç baş adam besledim.
Şimşek oldun; yağmur verdin, tasımı suyla doldurdum, hayat buldum.
Bir yanlışın oldu ağılımı yaktın; ama onda da bana dokunmadın.
Tütün sardım sana değdim; efkarımı toz duman ettin.
Hatta Kezban’ım oldun, içimde sevda olarak yandın, tutuştun; ama ‘o’nu da en nihayetinde benim ettin, sana şükrettim. İçimde bıraktığın parçanla dolandım Kezban’ıma, tek beden olduk; bize bir can verdin, oğul verdin.
‘’Bu oğul benim olduğu kadar senindir de,’’ dedim.

Ama sen ne yaptın?
Gidip bir mermiye dayandın, fişekledin, yüreğimin tam ortasına düşüp yangın yerine çevirdin. Beni bir kor yürekle yaşamaya mecbur ettin.

Ben sana ne attim ateş?
Varsa bir derdin benimle hesaplaşsaydın.
Toprağımın bekçisi er oğlumdan ne istedin?

10 yorum:

Adsız dedi ki...

Merhaba Geveze Kalem, siten her sabah ilk ugraklarimdan birisi. Her zaman severek okuyorum yazilarini ama bugün sabah aglattin beni. Insallah bu anlattigin Ates baska Analarin, Babalarin yüregine düsmez. Allahim kimseye evlat acisi cektirmesin. Dünyada bundan daha kötü bir sey düsünemiyorum.
Bu Atesleri yüreklere düsürenleri de lanetliyorum.
Sevgilerle kal

Tabiat Ana dedi ki...

ne yazsam bilemedim..

Derin Sularda dedi ki...

Resmen tüylerim diken diken oldu çok derinden, sarsıcı bir anlatım olmuş. Ama çok hüzünlenmişiz biraz dağıtalım bu havayı değil mi???

Aylin Ünlü dedi ki...

Çok etkilendim yazınızdan özelliklede son kısmından,bu kadar güzel anlatılabilir resim sanırım.Kaleminize sağlık.

sufi dedi ki...

Yüreğin kor olduysa yanmışsın demektir.Eğer yandıysan da yakarsın kor edersin yüreklerimizi güzel yazılarınla böylece.Ellerine kalemine yüreğine sağlık deriz bizde.
Sevgilerimizle.

etki alanı dedi ki...

Kor ateş bir yazı...İnsan okurken devamını istiyor...
Konuyu zenginleştirmeyi öyle güzel yapıyorsun ki,tadından geçilmiyor..
Kapı açılıp,oğul içeri girse diye düşünüyor insan....
Ahh,ahhh!

TüTü

1sen dedi ki...

son satırlar mahvetti beni, çok dokunaklı olmuş...
fikrine sağlık.

Geveze Kalem dedi ki...

Bu mesele yüzünden kim bilir kaç yuvanın ateşi daimî kor kaldı...

Hepinize yorumlarınız için teşekkür ederim.

Mona Rosa dedi ki...

Güzel bir öykü olmuş yüreğinize sağlık....

Geveze Kalem dedi ki...

Teşekkür ederim. Keşke bu yalnızca bir öykü olsa...